Van angst naar avontuur: reizen met een ADHD-brein

'In Nieuw Zeeland stond ik met knikkende knieen op dit prachtige uitkijk punt'

Op het eerste gezicht lijkt dit misschien een idyllisch plaatje – blauw water, groene heuvels, rust. En dat is het ook. Maar wat je niet ziet, is de strijd die eraan voorafging.

Voor iemand met ADHD kan reizen intens spannend zijn. Nieuwe prikkels, onverwachte situaties, geen vaste structuur. Ik weet hoe snel mijn hoofd dan op hol kan slaan.

Wat als ik iets vergeet?Wat als ik het overzicht verlies?Wat als het te veel wordt en ik niet weet waar ik heen moet met mezelf?

Angst dus. Niet altijd zichtbaar, maar wel aanwezig. Vaak. En elke keer weer de keuze: geef ik eraan toe, of stap ik erdoorheen?

Reizen met ADHD = groeien

Elke keer als ik tóch ga, ondanks het ongemak, merk ik hoe mijn wereld groter wordt. Niet alleen op de kaart, maar ook vanbinnen. Ik ontdek nieuwe plekken, ja – maar ook nieuwe stukken van mezelf.

Want achter die angst zit vaak verlangen: naar vrijheid, naar avontuur, naar mezelf opnieuw leren kennen buiten de lijntjes van het gewone.

Angst maakt klein – actie maakt ruimte

ADHD vergroot emoties uit. Dat kan lastig zijn, maar ook leerzaam. Het dwingt me om stil te staan bij mijn triggers én om bewust te kiezen.

Want ik weet inmiddels: als ik te vaak luister naar mijn angst, wordt mijn wereld kleiner. En dat wil ik niet. Dus kies ik – keer op keer – voor beweging. Voor lucht. Voor leven.

Wat levert het op?

• Zelfvertrouwen

• Herinneringen die me raken

• Nieuwe perspectieven

• En vooral: het besef dat ik meer aankan dan mijn hoofd me soms wil doen geloven

Reizen met ADHD vraagt moed. Maar het geeft je iets terug wat geen routeplanner je kan geven: ruimte in jezelf.